Üniversite insanın kafasında deli sorular oluşturur başlangıçta. Ama şu soru, çoğu kişinin aklını uzun süre meşgul eder:
“Üniversite için kendi şehrimde mi kalmalıyım, yoksa yeni bir şehre mi yelken açmalıyım?”
İkisi de kulağa heyecan verici geliyor.
Evde kalıp annenin yemekleriyle doymanın konforu da cazip, başka şehirde bambaşka bir hayata başlama hissi de cazip…
Ama iş sadece valiz hazırlamakla bitmiyor canım dostum.
Gel, beraber bu ikilemin hem kalbine hem mantığına inelim. Üniversite dönemin için hem ciddi konuşalım hem de içimizi dökelim…
1. Kendi Şehrinde Üniversite Okumak:
“Anne yemeği > Öğrenci evi makarnası” diyenler burada mı?”
Avantajları:
1. Konfor alanın bozulmaz.
Yani zaten bildiğin sokaklar, mekanlar, insanlar… Kaybolma riskin sıfır. Hatta dolmuş şoförü seni tanıyorsa indirim bile yapar.
2. Aile desteği her an yanında.
Hasta mı oldun? Çorban gelir…
Para mı bitti? Babaya bir mesaj yeter.
E o zaman niye uğraşasın bulaşıkla, kira derdiyle, eve internet bağlatmayla?
3. Maddi olarak çok daha hesaplı.
Ev kiralamıyorsun, yurt ücreti yok, her gün dışarıda yemek zorunda kalmıyorsun. Özellikle ekonomik olarak zor bir dönemdeysen bu kocaman bir +1 olur.
4. Sosyal çevren zaten var.
Yeni arkadaş bulma derdin yok, liseden tayfa hâlâ buralarda…
Yeni ortamlara alışmak zorunda kalmazsın.
Dezavantajları:
1. Bağımsızlık yok.
Yani evdesin… Kendi hayatını kurmak, sınırlarını çizmek biraz zor. “Ben geldim” diye habersiz odaya giren bir annen varsa özgürlük mefhumu rafa kalkar.
2. Yeni şeyler öğrenme şansın azalır.
Yani dışarı çıkıp kendi başına bankada hesap açmak bile büyük deneyim aslında. Kendi şehrinde hep bir “birisi halleder” modu oluyor.
3. Sıkılabilirsin.
Aynı sokaklar, aynı kafeler, aynı dedikodular… Bir yerden sonra rutine bağlar. İçin kıpır kıpırsa daralabilirsin…
2. Şehir Dışında Üniversite Okumak:
“Yeni şehir, yeni hayat, yeni ben!”
Avantajları:
1. Bağımsızlığın tadını çıkarırsın.
Kendi başına yaşamak… Bulaşığını da sen yıkarsın, geç kalınca suçlayacak kimse de yok.
Hataları da sen yaparsın, dersleri de sen çıkarırsın. Ama büyürsün.
2. Yepyeni insanlar tanırsın.
Farklı kültürlerden insanlar, farklı bakış açıları…
Sınıfta Karadeniz şivesiyle konuşan biriyle arkadaş olup, hayatında ilk kez Adana dürümün hakkını veren biriyle tanışırsın.
3. Kendi düzenini kurarsın.
İster sabah 10’da uyan ister gece 3’te kahvaltı yap… O ev senin.
İstersen oturma odasını yoga stüdyosu yap, kimse karışmaz.
4. Hayat deneyimi katlarsın.
Kaybolursun, ağlarsın, hastalanırsın, aç kalırsın belki…
Ama sonunda ders alırsın.
Gerçek hayat üniversitede değil, o şehirde yaşadığın hayatta başlar.
Dezavantajları:
1. Yalnızlık hissi.
Her şey toz pembe değil tabii. Özellikle ilk zamanlar…
Aileden uzak olmak, tanıdık olmaması, bir derdini paylaşacak kimseyi bulamamak…
Zorlar. Cidden zorlar.
2. Maddi yük fazla.
Kira, yurt, faturalar, market alışverişi, ulaşım…
Bir de arkadaşlar “gel kahve içelim” dedikçe karttan cızır cızır ses gelir.
Öğrencilik zaten zor, şehir dışı seni biraz daha zorlayabilir.
3. Alışma süreci uzun olabilir.
Yeni şehir = Yeni düzen = Yeni stres.
Adres bulamazsın, marketteki kasiyerle kavga edersin, otobüsü kaçırırsın…
Ama sonra hepsine gülersin. Gerçekten.
Kendi Şehrinde Kalmak mı, Yoksa Yeni Bir Macera mı?
Şimdi… Buraya kadar yazdık çizdik ama karar senin.
Bu işin doğrusu, yanlışı yok.
Kimi ailesine düşkün olur, kimi uzaklaşıp kendi kanatlarıyla uçmak ister.
Ama küçük bir tüyo:
Korkularına değil, hedeflerine göre karar ver.
Eğer başka bir şehirde okumak istiyorsun ama “ya yapamazsam?” diye korkuyorsan…
Bence tam da o yüzden gitmelisin.
Gerçek Hayattan Örnek:
Benim bir arkadaş vardı mesela. Adı Can.
İstanbul’da yaşıyordu ama Konya’yı kazandı. Giderken “orada ne yapacağım ben ya” diye ağladı resmen.
Şimdi?
Dönem arkadaşlarıyla iş kurdu… O şehirde hayatı buldu.
Ama bir diğer arkadaşım da memleketinde kaldı. Annesiyle kalıyor. Mezun oldu, KPSS’ye hazırlanıyor.
Ama o da diyor ki “iyi ki gitmemişim, ben zorlanırdım.”
Her yol başka bir son… Denemeden bilemezsin…
